Τα τυχερά παιχνίδια στην αρχαία Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες φαίνεται να αρέσκονται στα τυχερά παιχνίδια όσο πάει και περισσότερο αλλά αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν είναι πως ο τζόγος δεν πρόκειται για κάτι σχετικά καινούργιο.

Ειδικά στην Ελλάδα, ο στοιχηματισμός και τα πονταρίσματα υπάρχουν, σύμφωνα με βάσιμες μαρτυρίες, από την αρχαιότητα. Μάλιστα, οι αρχαίοι Έλληνες είναι ένας από τους λίγους λαούς που συνέβαλαν στη θεμελιώδη μορφή των σύγχρονων τυχερών παιγνίων.

Εσύ γνώριζες πως οι «εξάρες» που οδηγούν στην νίκη ονομαζόταν «ριξιά της Αφροδίτης» ή πως η πρώιμη μορφή του πόκερ/πόκας προέρχεται από τον Μινωικό πολιτισμό;

Συγκεκριμένα, κατά τις ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή της Ζάκρου στην Κρήτη βρέθηκαν κεραμικά πλακίδια με χαραγμένους χαρακτήρες στην μία τους όψη πράγμα που φέρνει άμεσα στο μυαλό τα μοντέρνα φύλλα της τράπουλας. Άλλωστε, είναι γνωστό πως στη μινωική Κρήτη υπήρχαν διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια, με πολλά από αυτά να θυμίζουν τα σημερινά με την μόνη διαφορά να είναι πως τα πρώτα έχουν τις «ρίζες» τους μέχρι και 3.500 χρόνια πριν.

Ακόμη, γνωρίζουμε, από τα ομηρικά έπη, πως οι Έλληνες αρέσκονταν στα παιχνίδια, είτε αυτά περιλάμβαναν ευκαιρίες πονταρίσματος είτε όχι. Πάρτε για παράδειγμα τους μνηστήρες της Πηνελόπης που μαζεύονταν στην αυλή, έπιναν και έπαιζαν διάφορα παιχνίδια, ένα εκ των οποίων ήταν η πέττεια, μια πρώιμη μορφή σκακιού.

👉Το παιχνίδι της κυβείας 

Σύμφωνα με τον Σοφοκλή, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Τροίας, κάτω από την Ακρόπολη της Κορίνθου υπήρχε ειδικά διαμορφωμένος χώρος συνάντησης παικτών με σκοπό την συμμετοχή σε τυχερά παίγνια. Ένας ομηρικός ήρωας, ο Παλαμήδης, φέρεται να είναι ο εφευρέτης της κυβείας (ζάρια) 🎲και του διαγραμμισμού (ντάμα). Στην κυβεία συγκεκριμένα, η οποία πολλές φορές ήταν το ζενίθ του παράνομου τζόγου, πολλοί έχαναν ολόκληρες περιουσίες.

Τα ζάρια παίζονταν με τρεις πήλινους κύβους τα οποία μειώθηκαν σε δύο κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Οι παίκτες δεν τα έριχναν ποτέ με το χέρι αλλά τα τοποθετούσαν μέσα στο κήθιον (αγγείο) το οποίο κουνούσαν και μετά γυρνούσαν πλαγίως ώστε να πέσουν οι κύβοι. Σε αυτό αλλά και πολλά άλλα παιχνίδια, την «τιμητική» τους είχαν και οι θεότητες της τύχης όπως ήταν ο Ερμής και ο Πάνας.

Με την κυβεία να παίρνει ακραίες διαστάσεις στους αιώνες που ακολούθησαν, πολλοί αρχαίοι συγγραφείς άρχιζαν να «καταδικάζουν» τόσο το παιχνίδι όσο και αυτούς που το έπαιζαν. Αργότερα, κατά τη ρωμαϊκή εποχή το εν λόγω παιχνίδι έφτασε στο σημείο να θεωρείται κοινωνική μάστιγα με αποτέλεσμα να ληφθούν αυστηρά μέτρα εναντίον του.

Στο Βυζάντιο το παιχνίδι της κυβείας μετατράπηκε σε ασχολία του απλού λαού, των πλουσίων αλλά και των ίδιων των αυτοκρατόρων. Αργότερα, τον 2ο αιώνα, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς λέει πως τα παιδιά δεν πρέπει να παίζουν παιχνίδια τέτοιας λογής. Από την άλλη, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως αντί να βρίσκει κανείς ιερά βιβλία στα σπίτια του λαού, βρίσκει πεσσούς και κύβους.

👉Οι αστράγαλοι και η τηλία

Πρόκειται για ένα από τα άκρως αγαπητά τυχερά παιχνίδια της αρχαιότητας. Για να αρχίσει το παιχνίδι χρειάζονταν αρκετοί αστράγαλοι, συγκεκριμένα κόκκαλα δηλαδή από τα πόδια αρνιών, προβάτων ή ελαφιών. Γνωστό και ως «κότσια», το παιχνίδι είχε απλούς κανόνες. Κάθε πλευρά του αστράγαλου είχε συγκεκριμένους πόντους. Στην αρχή οι παίκτες έριχναν τα κότσια με σκοπό αυτά να προσγειωθούν στο έδαφος με την επιθυμητή πλευρά να «κοιτάει» πάνω ώστε να μαζέψουν πολλούς πόντους.

Όσο για την τηλία, δεν είναι παρά η πρώιμη μορφή ενός πολύ γνωστού και αγαπητού παιχνιδιού, το τάβλι. Ξεκίνησε στην αρχαία Ελλάδα, στη ρωμαϊκή εποχή έγινε το  «παιχνίδι των 12 γραμμών», η τάμπουλα, και στο Βυζάντιο το «τάβλιον».

👉Κοκορομαχίες

Είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεστε. Συνήθως στη «μάχη» συμμετείχαν κόκορες 🐓 ενώ άλλες φορές ορτύκια ή ακόμα και σκυλιά. Όπως μπορείτε να φανταστείτε τα στοιχήματα αφορούσαν το ποιος θα κερδίσει δηλαδή το ποιο πλάσμα δεν θα χάσει την ζωή του. Πρόκειται για την αποκορύφωση του τζόγου με πολλούς παίκτες να στοιχηματίζουν ολόκληρη την περιουσία τους σε αυτές τις μάχες.

Τα ζώα από την φύση τους δεν ήταν επιθετικά αλλά οι ιδιοκτήτες τους καλλιεργούσαν αυτό το συναίσθημα δίνοντας τους σκόρδο και κρεμμύδι, δένοντας στα πίσω νύχια των πετεινών αιχμηρές μεταλλικές ράβδους ώστε να προκαλούν θανάσιμα χτυπήματα στον… αντίπαλο τους.

👉Χώροι Παιγνίων

Αυτά τα λίγα παίγνια που αναφέραμε αποτελούν απλά την κορυφή του παγόβουνου αφού υπάρχουν καταγεγραμμένα περισσότερα από 100 παιχνίδια τα οποία έπαιζαν οι αρχαίοι Έλληνες. Μερικά από τα πιο διαδεδομένα είναι τα κότσια, τα μονά-ζυγά / κορώνα-γράμματα που παίζονταν με χάλκινα νομίσματα, τα πεντόβολα ακόμα και οι κοκορομαχίες οι οποίες αποτελούσαν, όπως και οι παράνομες κυνομαχίες της σήμερον ημέρας, το απόλυτο παράδειγμα κακόβουλου τζόγου και βαναυσότητας. Για όλα αυτά υπήρχαν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι παιγνίων. Ένας από τους πιο δημοφιλής ήταν το Ιερό της Αθηνάς Σκιράδος στην Ιερά οδό όπου μαζεύοταν περισσότερο οι λάτρεις της κυβείας.

Κανένα όμως παιχνίδι δεν μπορεί να θεωρηθεί εντελώς τυχαίο και συνεπώς παράδειγμα καθαρού τζόγου εκτός των μονών – ζυγών και της οστρακίνδας (κορόνα – γράμματα). Η οστρακίνδα παιζόταν με ένα όστρακο το οποίο τη ρωμαϊκή εποχή αντικαταστάθηκε με ένα νόμισμα. Τα μονά – ζυγά μπορεί να μην ακούγονται ως κάτι «τζογαδόρικο» αλλά στην πραγματικότητα όχι μόνο ήταν το πιο ακραίο τυχερό παιχνίδι της αρχαιότητας αλλά και το πιο επικίνδυνο.

Στην αθώα του μορφή παιζόταν με αμύγδαλα ή κουκιά αλλά όταν την θέση τους έπαιρναν αργυρά ή χρυσά νομίσματα το παιχνίδι σταματούσε να είναι πλέον ψυχαγωγικό και μετατρεπόταν σε καθαρό ανταγωνισμό με βραβείο την περιουσία του αντιπάλου!

Τα κορυφαία νόμιμα Online Live Casino